و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات بل احیاء ولکن لا تشعرون

به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و با آرزوی قبول شدن طاعات اندک ما و با دعا برای استغفار آمرزش گناهان زیادمان و با کسب فیض از محضر بقیه‌الله الاعظم حضرت آقا امام زمان روحی و ارواح الفداء و با سلام و درود به تنها اسوه تقوی و شجاعت و از بین برنده دسیسه‌های مستکبران جهانی امام خمینی و با سلام به ارواح طیبه شهدای صدر اسلام تاکنون خصوصاً سرور آزادگان جهان حضرت اباعبدالله الحسین^(ع) و با درود به حق‌پویان جبهه‌های توحید که با رزم بی‌امان و مردانه خویش پوزه کثیف جنایتکاران را به خاک ذلت کشانده‌اند.

(بارالها شکر که به من توفیق دادی که در این دانشگاه و کارخانه آدم‌سازی شرکت کنم و به ندای هل ناصر ینصرنی امام پاسخ مثبت دهم حال از تو می‌خواهم که به من توفیق ساخته شدن و آدم‌ شدن را عطا فرمایی).

آری،‌ آری جبهه کارخانه آدم‌سازی و مکتب است و جوار الله جایی است که انسان می‌تواند با چشم دل خدای خود خدای خود را ببیند و ایمانش را نسبت به او زیادتر کند.

بارالها، معبودا! حال که به من توفیق آمدن به این مکان مقدس را دادی به من توفیق شهادت را عطا فرما زیرا خود شاهدی که من عزیزتر از جانم و خونم چیز دیگری ندارم که فدای اسلام عزیز کنم خدایا همین هدیه را از من قبول کن.

خدایا آمدنم را برای رضایت انجام داده‌ام پس خدایا قلبم را از نفاق پاک گردان تا جان دادنم را نیز برای رضای تو انجام دهم.

خدایا به من توفیق شرکت در امتحان بزرگ را دادی و حال توفیق سربلند و پیروز به درآمدن از امتحانت را عطا فرما.

و اکنون چند جمله به عنوان تذکر به ملت شهیدپرور و مسلمان عرض می‌کنم هرچند که با این زبان الکن و با این بیان ساده و نارس و این قلم بی‌رمق نتوان شجاعت و رشادت و ایثار شما را وصف نمود دیگر چه رسد که من بخواهم شما را نصیحت کنم.

ملت شهیدپرور و عزیز اولین خواهشی که از شما دارم این‌که هریک از شما به سببی از من ناراحت و ناراضی هستید مرا ببخشید و حلال کنید ان‌شاءالله خدا همگی ما را ببخشد .

و اما ای ملت شهیدپرور از شما می‌خواهم که تقوا را نصب‌العین خویش قرار دهید و در تمام کارهای‌تان تقوی‌پیشه کنید و به قدرت و مال‌اندوزی و ریاست‌طلبی فکر نکنید.

ای ملت عزیز به دیار خاکی دل نبندید و با او انس نگیرید که فانی است و ما هم‌چون مسافری هستیم که چند صباحی در این‌جا منزل می‌کنیم و مواظب باشید که این دنیا سخت انسان را می‌فریبد و معنویت را از انسان صلب می‌نماید. اگر دنیا را قبول کردید آخرت را در پی ندارید کمی در خود بیندیشید و فکر کنید آیا عقلانی است که چند روز فانی را به ابدیت و بی‌نهایت ترجیح بدهید و بدانید آخرت را هم به متقیان می دهند و هرکس تقوی و اخلاص بیشتری داشته باشد ارجعیت دارد، نه کسی که پول زیادتر یا ریاست‌ بیشتر همان‌طور که قرآن کریم می‌فرماید: «ان اکرمکم عندالله اتقیکم».

و مسئله بعد این‌که ای مردم، اسلام و امانت پیامبر در نزد شما در خطر است همان اسلامی که از طرف خدا به پیامبر وحی و به وسیله پیامبر به ترتیب به امامان و هم‌اکنون در دست شماست و با تجاوزات مستکبران جهانی مورد حمله قرار گرفته است. اگر می‌خواهید سعادت اخروی با شما باشد باید به این امانت خیانت نکنید و راهش هم شتافتن به جبهه‌های حق علیه باطل است. ای ملت گرامی: چهارده معصوم پاک^(ع) برای این اسلام خون و جان خویش را فدا کردند. آیا خون ما عزیزتر و گرامی‌تر از آن‌هاست. بدانید که این جنگ جز امتحان الهی چیز دیگری نیست اگر پیروز و موفق از این امتحان بدر آمدید سعادتمند خواهید شد وگرنه تأسف خواهید خورد و آن موقعی خواهد بود دیگر دیر شده خواهد بود.

به عنوان تذکر خدمت شما عرض می‌کنم هرچند که شما در عمل ثابت کردید. دست از این امام عزیز برندارید که واقعاً رحمت الهی بر ماست و باید از خداوند بسیار تشکر کنیم که به ما توفیق داده که در زمان حیات چنین شخصی زندگی می‌کنیم و دیگر این‌که مواظب دسیسه‌های منافقان باشید که به قول پیامبر اکرم^(ص) اینان از کفار بدترند و از پشت شمشیر می‌زنند. 

و اما چند وصیت و نکته کوتاه خدمت پدر و مادر گرامی و فامیل‌های عزیزم عرض می‌کنم. اولین خواهشی که از شما دارم این است که مرا به خاطر اذیت‌های زیادم نسبت به شما بخشید و مرا حلال کنید مرا همین کوله‌بار سنگین گناه بس است و دیگر طاقت تحمل عذاب الهی را برای عاق پدر و مادر ندارم. دیگر این‌که باید خدمت شما عرض کنم در مرگم گریه نکنید و اگر خواستید برای من گریه کنید به حال آن شهدا کربلاو اسرا کربلا که مظلومانه شهید و اسیر شدند و خانواده‌های‌شان حق گریه کردن نداشتند گریه کنید. و به محض رسیدن خبر مرگم تنها دعای‌تان این باشد که خدایا این قربانی را زا ما قبول کن و بدانید من امانتی بیش در دست شما نبودم و می‌دانید که امانت را چه زودتر و یا چه دیرتر باید به صاحبش برگرداند پس چه بهتر که انسان امانتش را با سرافرازی تقدیم کند.

پدر و مادر عزیز چیز که ان‌شاءالله در راه خدا دادید عوضش را نیز از خدا بخواهید نه از بنده خدا که اگر چنین کاری کردید اجر و ارزش خویش را حفظ کرده‌اید. پدر و مادر عزیزم: به عنوان آخرین جمله خدمت شما این چند کلمه را عرض می‌کنم و خواهش می‌کنم که به آن عمل کنید و آن این‌که در مرگم از تجملات برای مراسم پرهیز کنید دیگر چیزی برای گفتن ندارم فقط از هرکس که این وصیت‌نامه را می‌خواند با می‌شنود می‌خواهم که از درگاه خدا آمرزش مرا طلب کند که من محتاج دعا هستم. این چند خط شعر را نیز به وصیت‌نامه‌ام اضافه می‌کنم.

والسلام

اگر باشد قرار بمیرم

نمی‌خواهم که در بستر بمیرم

دلم خواهد که بهر حفظ قرآن

بسان یاسر و بوذر بمیرم

دلم خواهد چو میثم تمار بر سر دار

به عشق ساقی کوثر بمیرم

دلم خواهد با گلبانگ تکبیر

برای یاری رهبر بمیرم

نمی‌خواهم که در ایام ؟؟؟

درون خانه در بستر بمیرم

مورخه 14/ 05/ 64

علی محمد برادران