عبّاس‌علی میرزاجانی ‌نوش‌آبادی در پانزدهم بهمن‌ماه 1319 در خانواده‌ای مؤمن و مستضعف در شهر نوش‌آباد به دنیا آمد.

در کودکی همراه پدر پیرش به صحرا می‌رفت و در کار کشاورزی به او کمک می‌کرد. او پس از سال‌ها کشاورزی، در سال 1341 به سربازی رفت. پس از پایان خدمت مدّتی کشاورزی کرد و سپس به کارگری مشغول شد. او در سال 1348 همسری از خویشاوندان خود انتخاب کرد که حاصل این ازدواج سه پسر و دو دختر است که از او به یادگار مانده­اند.

شهید میرزاخانی در دوران انقلاب، شب‌ها در حوالی نوش‌آباد پاسداری می‌کرد و روزها به کارگری مشغول بود. او همیشه بر همراهی شعار و عمل تکیه داشت و می‌گفت: همه باید مثل امام باشیم و تنها به شعار دادن اکتفا نکنیم. اگر فقط حرف‌زدن بود، انقلاب اسلامی پیروز نمی‌شد.

با آغاز جنگ تحمیلی، به عضویت بسیج درآمد و مستقیماً به سپاه ایلام رفت و مدت پنج ماه در آن‌جا فعالیّت کرد. سه ماه در گروه خمپاره ‌انداز و دو ماه نیز فرمانده­ی یک گروه چریکی بود. در این مدت، کارهای بزرگی از او مشاهده شد. او توانست چندین بار به خاک عراق نفوذ کند و دوباره به مواضع خودی برگردد. او سرانجام در نوزده بهمن1360 پس از منهدم کردن یک پست فرماندهی در جبهه­ ی کانی‌سخت در عمق 30 کیلومتری خاک دشمن، به همراه 36 نفر از همرزمانش به درجه­ ی رفیع شهادت نائل آمد.