عبّاس در خانواده اي مذهبي در نوش آباد پا به عرضه گیتی نهاد و با محبّت هاي مادري دلسوز كه سرشار از عشق به ائمه اطهار (ع) بود و پدري رنج كشيده پرورش يافت.

او پس از سپري كردن دوران ابتدايي به علّت اين كه داراي پدر پيري بود و توانايي كار كردن نداشت ، درس را رها و به كار مشغول شد تا بتواند كمك به خانواده اش كرده باشد.

عبّاس در نهضت اسلامي با ديگر دوستان در راهپيمايي ها شركت مي كرد و روي ديوارها شعار نويسي مي كردند و وقتي امام وارد ايران شد ، براي استقبال به تهران رفت.

وقتي كه رژيم بعث عراق به ايران حمله كرد ، پس از طی دوره آموزشي ، براي بازديد خانواده اش به وطنش برگشت. روز آخر مرخصّي در منزل ، بر اثر آب جوش پاي ايشان سوخت و قبل از بهبودي خودش را آماده سفر كرد و هرچه خانواده اش اصرار كردند صبر نکرد و چون همرزمانش در حال اعزام بودند ، ديگر دلش آرام و قرار نداشت و با همان پاي سوخته عازم جبهه هاي نبرد شد حدود 25 روز در جبهه بودند كه در منطقه عملياتي بستان به شهادت رسيد.

روحش شاد و راهش پررهرو باد !