حاج جعفرمکاری نوش آبادی اول بهمن ماه سال 1320/11/1 در خانواده­ای مذهبی دیده به جهان گشود. وی پدر و مادری زحمت کش و رنج کشیـده داشـت و خـود نیـز از دوران کودکی پـا بـه پای خانواده­اش برای امرار معـاش زحمت­های زیادی را متحمل شد و در اوان جوانی فعالیت­های سیاسی خود را شروع کرد و همیشه بدنبال اعلامیه وعکس­های امام بود و به همین خاطر نیز آزار و اذیت­های بسیاری را که توسط مردم و رژیم شاه ایجاد شده بود متحمل می­شد. ایشان در قبل و بعد از انقلاب فعالیت­های سیاسی زیادی داشت. قبل از انقلاب منزل ایشان استراحت گاه سخنرانان جلسات سیاسی بود.

به همین دلیل چندین مرتبه او را به پاسگاه برده و حتی یکبار نیز حکم اعدام وی را نیز صادر کردند که خداوند یاری کرد وانقلاب به پیروزی رسید و ایشان از مرگ نجات یافت همیشه مشتاق شهادت بود و دعا می­کرد خداوند شهادت را نصیبشان کند. در پائیز سال 1362 در پایگاه شهدای هفت تیر نوش آباد ثبت نام کرده و داوطلبانه به جبهه­ های حق علیه باطل اعزام شد و هر که از ایشان می­خواست که به جبهه نرود، در جواب می­گفت: وقتی رهبر به ما دستور می­دهد که به جبهه برویم، ما هم می­رویم تا انقلاب و کشورمان پیروز شود. شهید بزرگوار در عملیات خیبر به عنوان امدادگر بود که از ناحیۀ پا مورد اصابت گلوله قرار می گیرد و بی هوش می شود و پس از 3 روز به دست رژیم بعثی عراق اسیر شده و پس از 5/6 سال اسارت در تاریخ 69/5/28 به کشور اسلامی بازگشتند و به فعالیت­های خود در بسیج ادامه دادند تا اینکه در تاریخ 78/6/28 بر اثر مجروحیت شیمیایی به درجۀ رفیع شهادت نائل آمدند.

روحش شاد و راهش مستدام و پر رهرو باد