سیّد عقيل مرداني در خانواده­اي فقير در سال 1345 متولّد شد و دوران كودكي را پشت سر گذاشت و تحصيلات ابتدايي را نیز به پايان رساند. او در همان كودكي طعم تلخ فقر و نابساماني را كشيد و اين امر باعث شد كه از ادامة تحصيل محروم شود و به همان تحصيلات ابتدايي اكتفا نماید. براي امرار معاش خود و خانواده، در كارخانة ريسندگي و بافندگي شمارة 1 کاشان برخلاف كمي سن و با حقوقي ناچيز مشغول به كار شد. در همين زمان بود كه انقلاب شكوهمند اسلامي به پيروزي رسيد و كاخ ظلم و استبداد فرو ريخت و با توجّهي كه حكومت نو پاي اسلامي به كارگران و قشر مستضعف جامعه داشت وضع او نيز سر و ساماني گرفت و سبب شد كه بتواند ازدواج كرده و خانواده­اي براي خود تشكيل دهد ولي هم چنان در خانة پدري زندگي مي­كرد، حاصل ازدواج او پسري به نام ابوالحسن شد كه تنها يادگار اوست.

ایشان از سنين جواني به نماز، مسجد و قرآن عشق مي­ورزيد، به ورزش رزمي هم علاقه­ مند بود. او در ايّام جواني بسياري از روزها را با دهان روزه به شب مي­رساند و با حضور در حسينيه­ ها و مساجد جان را با زلال پند و موعظه صيقل مي­داد.

سیّد عقيل در اين زمان به خدمت مقدّس سربازي رفت. در طول دوران خدمت گهگاهي به مرخّصي می­آمد و با خانواده تجديد ديدار مي­كرد. او علاقة وافري به يادگيري قرآن داشت و حتّي در مدّت خدمت سربازي از آن باز نمي­ماند و آخرين باري كه به مرخّصي آمده بود نقص ­هايي را كه در قرائت قرآن داشت؛ برطرف كرد و با خوشحالي به محلّ خدمت خود بازگشت و در حالي كه بيش از يك ماه به پايان خدمت سربازي­اش نمانده بود، در تاریخ 1366/08/5 در منطقة فاو به درجة رفيع شهادت نائل آمد و مرغ روحش به منزل ابديّت و جاودانگي پرواز كرد.

روحش شاد و راهش پررهرو باد