بسم الله الرحمن الرحیم

و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون.

 (قرآن كريم)

به نام خدا، به نام او كه همه چيزم از اوست، به نام او كه زندگيم از جهت اوست، به نام او كه زنده به اويم. ( به نام او كه از اويم، به نام او كه زندگي من به خاطر اوست، جانم اوست، مرادم اوست،‌ اميدم اوست، مقصودم اوست، معشوقم اوست، معبودم اوست،‌...).

من شكر خداي را مي‌كنم كه قدري مهلتم داد تا اسلام واقعي را بشناسم و در خاموشي جهل از دنيا نروم. پدر و مادر گراميم من خوشحال هستم كه جانم را نثار اسلام و مكتب محمد^(ص) و علي^(ع) مي‌كنم و افتخار مي‌كنم كه ايدئولوژيم اسلام است،‌ اسلامي كه به من فهماند چگونه بينديشم، چگونه راهم را انتخاب كنم. پدر و مادر من قلبم روشن است كه اسلام پيروز مي‌شود و بايد پيروز شود، پس در راه پيروزيش كوشش كنيد. من با كمال ميل به اين جبهة‌ مقدس كه براي پيروزي اسلام است مي‌روم، چون من به خودم تعلقين تعلق ندارم، يعني خلق نشده‌ام كه راحت‌طلب باشم و يا در پي آسايش دنيوي باشم. لذا اين ارزشي ندارد. من خلق شده‌ام كه مورد آزمايش قرار بگيرم و اساساً‌ اين جهان آزمايشي بيش نيست، و زندگي جاويد در آن جهان است.

بارالهي، بار پروردگارا،‌ اين هدية‌ خون ناقابل ما پيروان فرستاده‌ات محمد^(ص) و فرزندان خميني را بپذير، و ما را از سربازان ولي‌عصر^(عج) قرار بده. ما ايراني‌ها مثل مردم بي‌وفاي كوفه نيستيم كه در كوفه، حضرت مسلم را و در صحراي كربلا امام حسين^(ع) را تنها بگذارند. اكنون وقت و عده‌اي كه من براي خود داده‌ام فرا رسيده است و برادران و خواهران عزيزم از شما مي‌خواهم كه قدر اين نائب مهدي^(عج) را بدانيد كه اطاعت او واجب شرعي است. پدر و مادر گراميم و برادران و خواهران ممكن است وقتي كه شما اين نوشته را مي‌خوانيد كه من ديگر نباشم. آري مردم عزيز بدانيد درخت انقلاب اسلامي براي سيراب‌شدن احتياج به خون دارد.

وصيت به پدر و مادر و برادران و خواهرانم:

وصيتم به همه اين است كه بعد از شهادت من لباس سفيد بپوشند و عزا نگيرند.

وصيتم به پدرم: اي پدر بزرگوارم از شما مي‌خواهم راه من را ادامه بدهيد چه از كمك به فقيران و درماندگان و مي‌دانم كه خودت از همه محتاج‌تر هستي، ولي به خود ببال كه خدا ياري‌دهندة‌ محتاجان است.

وصيت به مادرم: مادرم كوه باش و چون كوه استقامت كن،‌ لحظه‌اي از نام خدا غافل مباش. مادرجان گريه نكن و خوشحال باش،‌ زيرا در راه هدف مقدسي گام برداشته و جان باخته‌ام. مادرجان در دنيا به هيچ‌چيز دل‌نبسته و دل نخواهم بست،‌ اگر زنده‌ ماندم،‌ هميشه يك راه را انتخاب خواهم كرد و هم‌چنان كه انتخاب كردم و آن يك راه، راه الله، شهادت،‌ ايمان و يكتاپرستي است.

وصيت به برادران: اي برادران عزيزم پيوسته در راه اعتلاي اسلام عزيز كوشا و تمامي فرامين امم را به دل و جان پذيرا باشيد و زمان، زمان حسين است و ايام عاشورا. اكنون كه وصيت‌نامة‌ مرا باز كرده‌اي و مي‌خواني،‌ مي‌دانم كه چشمان‌تان اشكبار شده، چون ذاتاً در نهاد هر خانواده‌اي موجود است كه وقتي فردي از خانواده‌اش شهيد و يا به مرگ مادي و طبيعي از دنيا مي‌رود، در لحظة اول غمگين مي‌شوند و سپس با صبر خداوندي استقامت مي‌كنند.

وصيت به خواهرانم: اي خواهران عزيزم حجاب و عفت و پاكدامني را سرلوحة زندگي خودتان قرار دهيد و هميشه فاطمه‌وار و زينب‌گونه مبارزه كنيد.

آري شهادت سعادتي است كه نصيب هركسي نمي‌شود، بايد بگويم كه اميد زيادي براي شهادت دارم و هميشه هنگام خواندن نماز، آرزوي شهادت مي‌كنم.

آري پرواز به سوي خدا،‌ جايي كه يك مؤمن در جست‌وجوي اوست، آيا جز شهادت چيز ديگري را مي‌توان پيدا كرد؟

نه، من نمي‌خواهم بميرم من شهيد خواهم شد، من از زندگي سيرم، شهادت مرا باكي نيست. شهادت مانند مادري است كه تنها فرزندش را در آغوش مي‌كشد.

خدايا،‌ سپاسم را بپذير، خدايا بهترين نعمت‌هاي آخرتي و دنيايي را به من عطا كن.

پروردگارا،‌ مي‌دانم آن‌چه تو مي‌خواهي مي‌كني،‌ مرا به آن راهي بگذار كه تو مصلحت مي‌داني. بارالهي، تو جانم داده‌اي و تو جانم را خواهي گرفت، مرا در آن صراطي گذار كه هيچ‌گاه در لحظة جان دادن غفلت نخورم.

خدايا، به من نعمت‌ها داده‌اي كه من نه قدرش را دانستم و نه لياقتش را داشتم، پس مرا زباني ده كه سپاسگزار تو باشم.

آفريدگارا، هرگز مرا به خودم وامگذار كه بي‌تو هميشه هيچم.

خداوندا،‌ پدر و مادرم را ببخش و بيامرز كه آن‌ها نيز بي‌تو روسياهند.

پروردگارا،‌ تو را به يگانه‌گيت قسم مي‌دهم شهادت در راه اسلام را نصيبم كن.

بارالها، گناهانم را ببخش و مرا در صف شهيدان قرار بده.

خدايا،‌ خدايا تا انقلاب مهدي^(عج) خميني را نگهدار

                                                                                                         والسلام

                                                                                      فرزند شما – احمد گل‌آرايي