بسم رب الشهدا و الصدیقین

ان الله یحب الذین یقاتلون فی

سبیله صفا کانهم بنیان مرصوص

به نام الله که تمام روح ما به سوی او پرواز می‌کند و یاری‌بخش تمام مسلمین جهان است وصیت خود را آغاز می‌کنم: من بنا به فریضه که داشتم وصیت‌نامه برای خود می‌نویسم.

ای مردم اول از هرچه که وصیت می‌نویسم توصیه می‌کنم که قبل از هر کاری واجب جبهه‌ها را خالی نکنید و به یاری رهبر که امید مردم و انقلاب اسلامی هست بشتابید و هی ایراد از این انقلاب اسلامی در حال جنگ نکنید در پی رفع آن ایراد و مشکل باشید. ای مردم اول از هر کار به یاد خدا باشید و ذکر خدا را بگویید کشته شدن در سنگر چقدر باارزش تر از مردن در بستر است.

خدایا از سر گناهانم بگذر چون من با یک کوله‌باری از گناه به درگاه تو آمده‌ام مرا ببخش.

وصیت به همسرم و فرزندانم. همسرم از تو خواهش می‌کنم که در غم من گریه نکن چون دشمن از گریه شما شاد می‌شود. اگر هم خواستی گریه کنی به یاد اباعبدالله الحسین گریه کن و با صبر و استقامت خویش دشمن را نابود و امام را شاد کن.

من بنا به حسب این که یک وظیفه داشتم به جبهه رفتم تا کربلای حسینی را آزاد کنم که با هم به کربلای حسین برویم وخدا خواست که من تا این جا باشم و اگر راه کربلا باز شد شما به کربلای حسین بروید و به‌جای من هم زیارت کنید.

خواهرانم زینب‌وار باشید و اگر از من بدی دیدید مرا حلال کنید و در شهادت من اصلاً ناراحت نباشید چون به دیدار الله می‌روم و مقصد من از رفتن به جبهه این بود که ملاقات الله بروم.

پسرهایم از شما این را می‌خواهم که سلاحی که در جبهه بر روی زمین افتاده آن را بردارید و بر علیه دشمنان بعثی به کار گیرید.

و ای مردم از شما می‌خواهم که اگر بدی و گناهی از من دیدید مرا ببخشید و مرا حلال کنید.

وصیت به پدر و مادر عزیز و گرامی: ای پدر می‌دانم چقدر زحمت برای من کشیدی من نتوانستم یک‌هزارم آن زحمات را جبران کنم می‌خواهم که بدی از من دیدی مرا ببخشید و اصلاً از شهادت من ناراحت نباشی و افتخار کنی. ای مادرم مرا حلال کن می‌دانم زحمات زیادی برای من کشیدی چه شب‌ها را در پای گهواره من تا صبح کردی مرا ببخش و از سر گناه من درگذر.

حسینعلی فخری

02/ 07/ 64