مهدي در خانواده­اي مذهبي چشم به جهان گشود. از ابتداي زندگي از نعمت گران بهاي پدر محروم شد و دوران طفوليّت را در ساية لطف مادری سپري نمود. تحصيلاتش را تا دورة متوسطه ادامه داد و در سال 1373 موفّق به اخذ مدرك ديپلم در رشتة ادبيات و علوم انساني گرديد و در كنكور سراسري در رشتة علوم تربيتي مركز تربيت معلّم شهيد باهنر اصفهان مشغول به تحصيل شد و مدرك كارداني را كسب نمود.

ايشان در اوقات فراغت براي تأمين مخارج زندگي و تحصيل به بنّايي و كشاورزي مي­پرداخت و هيچ­گاه از انجام اين كارها اِبايي نداشت. وی پس از اخذ مدرك كارداني به همكاري با دانشگاه آزاد اسلامي شهرستان كاشان در مجموعة كارگاهي مبادرت ­ورزيد. در نوروز 1376 ازدواج نمود كه كه حاصل آن فرزندي به نام ابوالفضل مي­باشد. وي حضوري فعّال در نماز جماعت، كانون فرهنگی، هيأت مذهبي، محافل قرآني و عضويت بسيج داشت. از اقدامات خالصانة ايشان، فعّاليّت در صندوق قرض­ الحسنه حضرت ابوالفضل^(ع) به منظور دستگيري از نيازمندان و تلاش در جهت خرسندي و رضايت متقاضيان بوده است. او هميشه با برخورد مناسب، سعي در برطرف كردن مشكلات مردم داشت. با حضور در هيأت حضرت ابوالفضل^(ع)، علاقه ­اش را به خاندان عصمت و طهارت^(ع) نشان می داد كه به واسطة همين ارادت خاص در تابستان 1382 با پاي پياده به عتبات عاليات مشرّف شد. وي فردي صبور و آرام بود. هيچ­گاه دوست نداشت سربار كسي باشد. از كودكي آموخته بود كه چگونه از پس مشكلات خود به تنهايي برآيد. از نكات جالب زندگي ايشان، توجّه و علاقة وافر به شهداي گمنام و اعتقاد به باب­ الحوائج بود و شايد به همين خاطر بود كه پس از شهادت، پيكر پاكش همراه با شهداي گمنام تشييع گرديد. مهدي در رزمايش گردان 182 عاشورا آسماني شد.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد