ماشاالله شبان پور در دهم ارديبهشت سال 1340 در محله­ ی وشاد آران متولّد شد. مدّتی بعد به محله­ ی مسلم آباد نقل مکان کرده و دوران کودکی را در آن محله گذراند. ماشاالله دوره­ ی ابتدايي را در دبستان وثوق با موفّقيّت به پايان رساند و با گذراندن دوره­ ی راهنمايي در سال 1353 به دبيرستان راه يافت. او در سال 1358 موفّق به دریافت دیپلم شد. او جوانی فعّال بود و به همكلاسان و هم چنین برادرانش در راه رسيدن به اهدافشان کمک مي کرد.

ماشاالله پس از مدتي مغازه اي باز كرد و در آن به تعمير موتورسيكلت و دوچرخه مشغول شد. پس از سه ماه كار، به خدمت سربازي فراخوانده شد. او به خاطر محبتي كه به خانواده اش داشت، مدام برای آن ها نامه مي فرستاد و سفارش هایی به آنان می کرد. او در یکی از نامه هايش چنين نوشته:

اي برادر، خواهر، پدر و مادر عزيزتر از جانم! از شما مي خواهم كه در راهپيمايي ها و تشييع جنازه­ ی [شهدا] شركت كنيد و خدا را فراموش نكنيد كه خداوند به دل هاي شما آرامش مي بخشد.

ماشاالله به فكر دوستانش نیز بود و هنگام مرخصي خود را به دیدن آن ها مقید می کرد. در اولین مرخصي هر روز به دیدار پدربزرگش می رفت و به او كمك مي کرد. او از پدر بزرگش خواهش کرده بود تا درباره ی این کمک ها به کسی چیزی نگوید. هنگامی كه كسي از او كاري می خواست، سعي مي كرد با جديّت كار او را انجام دهد و اگر موضوع حق الزحمه مطرح مي شد، نمی گرفت و مي گفت بعداً حساب می کنیم. او بسيار علاقه داشت كه به زيردستان و بيچارگان كمک کند.

ماشاالله بعد از گذراندن چهار ماه آموزش، برای مأموريتی به اهواز رفت. او در جبهه­ ی الله اكبر مشغول نبرد با صداميان شد، تا بلکه سهم خود را به انقلاب و كشور اسلامي ادا کند. ماشاالله در 12 آبان سال60 به درجه­ ی رفيع شهادت نائل شد.