سیّد جواد در سال 1347 در خانواده­ای از تبار سادات در آران و بیدگل به دنیا آمد. پس از گذراندن دورة ابتدایی به شغل نانوایی رو آورد تا در ادارة خانواده به پدر کمک کند. وی فردی مسئولیّت ­پذیر بود. در دوران دفاع مقدّس به اصفهان رفت و پس از گذراندن دوره­ های آموزشی لازم به جمع سنگرسازان بی­سنگر جهاد اصفهان پیوست.

او یکی از مصادیق بارز سنگرسازان بی­سنگر بود چرا که در عملیّات کربلای 5، سیّد جواد راننده بولدوزر بود و در حالی که خود در معرض گلوله بود برای رزمندگان اسلام خاکریز می­زد تا در مقابل آتش بی امان دشمن، جان پناهی داشته باشند.

در تاریخ 1365/10/26 برادرش سیّد محمود که از نیروهای لشکر امام حسین^(ع) بود به شهادت رسیده بود و قرار شد دوستان سیّد جواد، این خبر را به او بدهند. حتّی سردار شهید حاج علی فارسی دستور داده بود ماشینی آماده کنند تا سیّد جواد را از شلمچه به آران و بیدگل ببرد تا سیّد جواد در مراسم تشییع جنازة برادرش شرکت کند و روز بعد او را با همان ماشین به منطقة شلمچه بازگردانند. یک روز از شهادت سیّد محمود می­گذشت و سیّد جواد هنوز خبر از شهادت او نداشت که در تاریخ 1365/10/27 در حالی که شب هنگام روی بولدوزر کار می­کرد از ناحیة سینه، هدف گلوله­های مزدوران بعثی قرار گرفت و پیکر خونینش در آغوش مهندس مهدی گُلی از نیروهای مهندسی جهاد اصفهان قرار گرفت.

روحش شاد و راهش پررهرو باد