ابوالفضل سعدآبادی در اوّل دی‌ماه 1344 در خانواده‌اي مذهبي و دوستدار اهل‌بيت عصمت و طهارت و آشنا با قرآن و حدیث در آران متولّد شد. ابوالفضل در كودكي، همراه پدرش در نماز جماعت مسجد و جلسات عزاداري اباعبدالله^(ع) شركت مي‌كرد و با این که سنش کم بود، در عزاي سالار شهيدان اشك مي‌ريخت.

ابوالفضل با هوش و ذكاوت سرشار خود، قرآن را قبل از دبستان فراگرفت و با صوت و لحن بسيار زيبا تلاوت مي‌كرد. او از پنج سالگی اذان‌گوی مسجد بود.

در سال 1351 به محيط علم و دانش قدم گذاشت و در مدرسه­ ی‌ شهيد نوذريان مشغول به تحصيل شد. او در كنار دروس مدرسه هرچه بيشتر قرآن را فرا می‌گرفت و حفظ مي‌کرد. همچنین، در مسابقات قرآني شركت کرده و ممتاز می‌شد.

13 سالگی ابوالفضل مصادف بود با اوج گیری انقلاب اسلامی با این حال او با  شركت در مجالس و كمك به برپايي مراسم مذهبي و مخالفت خود را با رژیم پهلوي نشان مي‌داد. او همچنین در تظاهرات شركت مي‌كرد و با نوشتن شعار علیه رژیم شاه بر روي ديوارهاي كوچه و خيابان و پخش پوسترهاي حضرت امام^(ره)، ‌علاقه­ ی وافر خود را به امام و انقلاب اسلامي نشان مي‌داد. 

وقتی جنگ تحميلي شروع شد، او ديگر سر از پا نمي‌شناخت و بسيار مصمّم بود كه در جنگ شركت کند. در عین حال در پايگاه‌هاي بسيج، شركت فعالي داشت.

در سال 1361 در حالي كه 17ساله بود، با اصرار و پافشاري خودش به آموزش نظامي رفت و پس از گذراندن يك دوره­ ی‌ 45 روزه، راهي كردستان شد و چندين ماه در آن منطقه فعالیّت کرد. ابوالفضل پس از بازگشت از كردستان بدون احساس خستگی، بلافاصله راهي جبهه‌هاي جنوب شد. او در سال‌های دفاع مقدّس به‌طور متناوب به جبهه می‌رفت و در چندين عمليّات از جمله محرم، والفجر، كربلاي4 و 5 شركت داشت. او علاوه بر مسئولیّت‌های رزمی، در جبهه‌ها به مداحي اهل‌بيت عصمت و طهارت نیز مي‌پرداخت.

ابوالفضل از اواخر سال 1364 به مدّت يك‌ سال به ‌عنوان «سنگرساز بي‌سنگر» در جهاد خدمت كرد. همت، تلاش، فداكاري و شجاعت او در اين مدت زبانزد دیگر جهادگران بود. سپس در بهمن‌ماه 1365 به همراه گردان امام محمّد باقر^(ع) برای شركت در عمليات كربلاي5 راهي جبهه‌هاي جنوب شد. روح بزرگ این شهید عزيز که تاب تحمل جسم خاكي‌اش را نداشت، سرانجام در تاريخ 7/ 12/ 1365 به تقدیر الهی گردن نهاد و به سوي معبود پرواز کرد.