غلامرضا احمدی محمد آبادی در دهم خرداد ماه 1347 در شهرستان کاشان و در خانواده ای متدین ،پا به عرصة گیتی نهاد .

او از اوان کودکی همراه با اولیای گرامی اش در جلسات مختلف مذهبی ، قرائت و آموزش قرآن مجید و هم چنین مجالس عزاداری حضرت امام حسین (ع) شرکت می کرد .

غلامرضا عشق به جهاد ، مبارزه و شهادت در راه دفاع از حریم ولایت وارزش های الهی و انسانی را از زمان طفولیّت در جان و روح لطیفش مستحکم نمود ؛ به گونه ای که خود را برای جهادی عظیم در آیندة نزدیک آماده ساخت .

وی پس از اتمام دوران ابتدایی ، در حالی پای به مدرسه راهنمایی گذاشت که اوج انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام (ره) بود .

غلامرضا عشق به ولایت و رهبر انقلاب اسلامی را با شرکت در راهپیمایی ها و پخش اطلاعیه های امام به ظهور رسانید و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در پایگاه بسیج ، در حدّ توان خود ، نسبت به پاسداری از نظام اسلامی تلاش و کوشش نمود .

دوران دفاع مقدّس ، آغاز حماسه های جاویدان این شهید گران قدر بود . وی پس از حضور در دبیرستان امام خمینی (ره) و انتخاب رشتة تجربی ، مشغول تحصیل گردید . امّا گویی روح بلند و سازش ناپذیر این نوجوان ، به مکان دیگری تعلّق داشت و آن فضای روحانی و شهادت طلبی دانش آموزان دبیرستان و بالاخص هم کلاسی هایش موجب شد ، پس از اتمام پایة دوّم تجربی ، دیگر نتواند در مدرسه بماند . لذا به حسب تکلیف و به فرمان امام خمینی (ره) ، پس از امتحانات خرداد ماه 1364 عازم جبهه های غرب کشور شده و همچون یک بسیجی مخلص مشغول خدمت شد .

عشق به شهادت و وصال حضرت دوست ، تحوّل عجیبی در غلامرضا ایجاد کرده بود . این نوجوان که سال ها قبل با امام و مقتدایش پیمان بسته بود، سر از پا نمی شناخت و سرانجام پس از سه ماه حضور در جبهه های نبرد حق علیه باطل ،در عملیات « قادر » در تاریخ 18/6/ 1364 ، به خیل عظیم شهیدان انقلاب اسلامی و دفاع مقدّس پیوست و روحش که جلوه ای از انوار تابناک الهی شده بود ،از سرزمین اُشنویه در غرب کشور به آسمان ها عروج کرد . او در جوار مولا و امام خویش ، حضرت امام حسین (ع) به میهمانی و همجواری شهیدان سرافراز مفتخر گردید و پس از حدود پنج سال ، پیکر مقدّسش به وطن بازگشت و طی مراسم باشکوهی به خاک سپرده شد .

روحش شاد و راهش پررهرو باد !