بسم اللّه الرحمن الرحیم

- آری ! به نام خداوند باری تعالی که همانا در هم کوبنده کاخ ستمگران و رسواکننده منافقان و ذلیل کننده کفرپیشگان .

- آری ! همان خدایی که ما و شما را در رحم مادر پرورش داد و سپس در دنیا به ما نعمت زندگی کردن و عقل و چشم و گوش داد ، به ما مسئولیت داد ولی ما

به جای اطاعت و شکر چه کردیم ؟ دروغ گفتیم ، غیبت کردیم ، به آب و ملک مردم تجاوز کردیم و چشم خود را به ناموس مردم دوختیم ، ترک نماز کردیم ،

اگر می خواندیم برای آن اهمیّت قائل نبودیم و یا از روی عادت بود به اصل و معنی آن توجّه نداشتیم ، کاری که موجب رضایت خدا باشد انجام ندادیم پس

بر حق که ما موجب غضب الهی هستیم . برای این که یک روز نشد ماها لااقل دروغ نگوییم ، غیبت نکنیم ، کم فروشی نکنیم . آری ! حتّی یک روز .

- پس حالا چه کار کنیم ؟ دست روی دست بگذاریم و بگوییم حالا که رو سیاه هستیم رو سیاه تر بشویم ؟ نه ، نه هیچ وقت بلکه باید از خواب غفلت بیدار بشویم و به درگاه ایزد متعّال توجّه کنیم ، توبه کنیم . آن توبه ای که هرگز شکسته نشود .

- از خدا بخواهیم که لااقل منفی حب دنیا و زن و بچّه و تجمّلات دنیوی را از ما بگیرد . البتّه همان طور که گفتم امیدوارم که روزی ماها از خواب غفلت بیدار شویم و آتش غضب الهی را از خود دور کنیم .

- پروردگارا ! تو را به پیشانی شکسته رسولت ، به حقّ فرق شکافته مولا علی (ع) ، - بار الهی ! به جگر پاره پاره امام مجتبی (ع) ، به گلوی بریده شده سیّدالشهداء (ع) قسمت می دهم ما را به خود ما وامگذار . « آمیـن »

- خوب برادران ! ضمن درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی این مرد الهی که

هم چون کوه در مقابل مسائل و تهمت ها و تهدیدها ایستاد و درود بر ملّت شهیدپرور ، بر خواهران و برادران و مادران شهدا که شعار ایستادگی و مقاومت دادند و ثابت نمودند بر من که واقعاً ثابت شده است ، امّا بعد سلام خونین من به همشهریان محترم و خانواده عزیز ، خانواده ای که یک عمر برای من زحمت کشیدن و رنج و گرفتاری زیادی متحمّل شده اند وصیّت نامه خود را شروع

می کنم ؛

- خانواده عزیزم ! امیدوارم که از مرگ من متأثّر نباشید ، چون هدف من مقدّس و من در راه خدا جان فدا کرده ام . اگر خداوند بخشنده این جان بی ارزش مرا قبول کند شما خیلی باید خوشحال باشید . من از مدّت ها قبل آرزوی کشته شدن در راه او را داشته ام ، حتّی قبل از انقلاب اسلامی . در دوران انقلاب نشد ، من تصمیم گرفتم در این جنگ تحمیلی شرکت کنم و سپس به آبادان رفتم ولی باز هم لیاقت جانبازی در راه اللّه را نداشتم ، با این که من چندین بار تا مرز کشته شدن پیش رفتم امّا هر دفعه لایق نبودم ، برادرانم شاهد این ادعای من هستند ، از خدا خواستم خدمت سربازی من پیش آید تا عذری برای جبهه رفتنم نباشد و حالا که قرار است جانم را فدای دینم کنم ، آری ، دینم پس چه بهتر است زیر سایه ولایت امام باشد .

اگر صدامیان بر ما پیروز شوند دیگر دینی برای ملّت باقی نمی ماند و تا همین دهات کوره ها نیز خواهند آمد و چادر از سر مادران و خواهران ما خواهند کشید ، پس ماها باید برویم و کشته شویم .

- خدایا ! تو را به خودت قسم می دهم که این جان بی ارزش را از من قبول کنی که اگر قبول نکنی من در روز قیامت به درگاهت روسیاه خواهم بود .

- باز از خانواده ام ! می خواهم که گریه و زاری نکنند و به فکر آخرت خود

باشند ، به تربیت صحیح فرزندان خود بپردازند .

- در اینجا سرگذشتی از امام صادق (ع) برایتان بگویم شاید به خودتان بیایید ؛

......................( متن ناخوانا ) ...................... که نگاهش به مردی افتاد که بر جنازة پسرش گریه می کرد . حضرت فرمود : « از مصیبت کوچکی جزع و بی صبری

می کنی ، در حالی که از آخرت غافلی که اگر آماده سفر آخرت بودی در مقام تدارک و توشه برای خودت بودی ، برای مرگ فرزندت این طور زاری می کنی » .

- به هر حال والدین عزیز ! ماها امانتی هستیم از خدا در نزد شما ، هر موقع که شده باید این امانت را پس بدهید ، پس چه بهتر به خود او و در راه او فدا کنید .

- عزیزان من ! به خدا قسم خیلی به خدا التماس کرده ام که سعادت کشته شدن در راه او را به من بدهد ، امّا هر دفعه لایق نبودم .

- خوب برادران دینی از این که سهم شهید را در وصیّت نامه انتخاب نکردم خدا شاهد است می ترسم شهید نباشم و ترس از این دارم چون که من در طول زندگی خیلی گناه کرده ام و عهدشکنی نسبت به خدا خیلی انجام داده ام . از این رو خجالت می کشم که بگویم شهید می شوم .

- خوب در آخر سفارشی به برادرانم ! که نماز را برپا دارند و برپا دار نماز باشند ، که اگر چنین شد دیگر هر قدرت شرکی بر شما پیروز نخواهد شد و اگر ما نماز بخوانیم ولی نفهیم که چرا نماز می خوانیم و در نماز چه می گوییم به خدا دوباره ستمگران بر ما پیروز خواهند شد . دوّم این که کتاب های مذهبی و مفید را مطالعه کنید و من کتاب معاد نوشته آیت اللّه دستغیب را خیلی سفارش می کنم و در پایان وصیّت می کنم که مرا در زیارت بی بی شاه زینب دفن کنید و به هیچ وجه تشریفات اضافی در کار نباشد و از مردم می خواهم که پشتیبان اسلام باشند .

والسّلام

خواهان رستگاری همه شما

ابراهیم دهقانی