علی در سال 1345 در یزدل به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را تا سوّم راهنمایی ادامه داد. او عضو انجمن اسلامی و عضو پایگاه بسیج شهید علی روحانی یزدل و مسئول کتاب خانه امام حسین^(ع) یزدل بود.

همزمان با شروع خدمت وظیفه عمومی، او در لشکر 8 نجف اشرف خدمت مقدّس سربازی را آغاز کرد. وی بیست و پنج ماه به مدّت پنج مرتبه در جبهه حضور داشت.

علی در دفتر خاطرات خود می­نویسد: «صبح چهارشنبه 64/06/14 نیروهای گروهان را جلوی چادر فرماندهی به خط کردند. بعد از توضیحات فرمانده، بچّه­ ها را مسلّح کردند و هر نفر یک قبضه کلاشینکُف با 10 تیر فشنگ تحویل گرفت. نیروهای آرپی جی زن هر کدام یک موشک آرپی جی و کمکی­هایشان هم یک موشک تحویل گرفتند. من نیز آرپی جی زن بودم و با بچّه های گردان با شوق زیادی به سوی میدان تیر حرکت نمودیم.

من که هنوز آرپی جی نزده نبودم و با صدای آن نیز خیلی آشنا نبودم؛ برایم جالب بود. خلاصه به سوی میدان تیر حرکت کردیم. از مقرّ ما تا میدان تیر (که چندان هم استاندارد نبود) خیلی راه نبود.

ما جزء اوّلین دسته ­های آرپی جی زن بودیم که به آن­جا رسیدیم. تعدادمان هشت نفر بود. چهار نفر کمکی و چهار نفر آرپی جی زن بودیم.

من آخرین نفر بودم که باید موشکم را شلیک می­کردم. اوّلین نفر که به دستور فرماندة میدان شلیک کرد به هدف نخورد. بچه­ها همین­طور می­زدند گاهی به هدف می­خورد و گاهی هم نمی­خورد، تا این­که نوبت من شد قبضه را روی دوشم جای دادم و با یاد خدا شلیک کردم خوشبختانه موشک به وسط هدف خورد که نشان می­داد اسلحة خوبی است هدف نیز چیزی جز سنگ­های تپّه­های مقابل نبود، بعد از شلیک صدای عجیبی در گوشم موجب زد همهمه ­اش صدای سوت بود به طوری که صدای آهسته را نمی­شنیدم. وقتی که فرمانده از بچّه ­ها می­خواست که هر کدام حدیثی بخوانند من فقط می­دیدم که لبانشان حرکت می­کند از این کار خودم خنده­ام گرفته بود چند ساعتی این وضعیّت ادامه داشت امّا گوش­هایم تا چند روز سوت می­کشید، همة این کارها و به میدان رفتن؛ نشانه­ای از عملیّات در روزهای آینده بود». [1]

علی در تاریخ 1365/10/26 به عنوان فرماندة دسته گروهان القارعه، گردان زرهی بود. با انفجار تانک، وی در منطقة عملیّاتی کربلای 5 شلمچه به شهادت رسید و در گلزار شهدای یزدل، آرام گرفت.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد